Toen de mogelijkheid zich voordeed om een bezoek te brengen aan de Bri Bri indianen aarzelden wij geen moment. Ons verblijf bij de familie Torres was onvergetelijk. Van 14 tot en met 16 juli verbleven wij bij de Bri Bri indianen.

Met onze 4x4 reden wij naar de grens met Panama. Het voordeel was dat er maar een weg was, zodat wij ons niet konden verrijden. Het betrof wel een weg vol met kuilen. Nadat wij door diverse beekjes waren gereden en alle kuilen hadden ontweken, kwamen wij een man tegen die flink met zijn armen naar ons stond te zwaaien. Dit bleek onze gids te zijn. Met een ' holle boomstam' met 25 pk motor tegen de stroom in over de rivier De Yorkin. De Bri Bri indianen zijn alleen per boot te bereiken. Wij gingen ver het binnenland in met slechts weinig bagage. Het waren een aantal spannende momenten in de boot, maar de boot sloeg gelukkig niet om. Na een hartelijk ontvangst gingen wij het lokale dorp verkennen. Daarbij kregen wij uitleg over de lokale gebruiken. Tegenwoordig staan nog ongeveer 10.000 mensen als indiaan geregistreerd. De indianen zijn onder te verdelen in vele stammen. Twee van deze stammen bezoeken wij tijdens onze reis. De stammen hebben hun eigen taal. De indianen behoren tot de laagste klasse. Hoewel het niet hard wordt uitgesproken, kijken veel Tico's neer op hun Indiaanse landgenoten. Veel indianen hebben hun tradities in ere gehouden. De Bri Bri maken nog steeds gebruik van sjamannen, die met hun uitgebreide kennis van geneeskrachtige planten van het regenwoud veel ziekten kunnen genezen. Toch bleek dat een paracetamol bij de dochter van de gids beter werkte dan de geneeskrachtige planten. Zijn dochter liep na een uurtje al weer vrolijk rond en wij werden vriendelijk verzocht de paracetamols in het dorp achter te laten. De medicijnman zit nu waarschijnlijk zonder werk.

Het dorp ligt midden in het regenwoud, precies op de grens tussen Costa Rica en Panama. Lotte, Jesse en Ron zijn de rivier over gezwommen om als eerste in Panama te zijn. Lotte was de snelste. Midden in de regen kregen wij een rondleiding door de geneeskrachtige plantentuin. Verder hebben wij lekker geluierd in de hangmatten. De Bri Bri indianen wonen in houten huizen, gebouwd op palen. Dus geen wigwam. Er was uiteraard geen elektriciteit. In de avond hebben wij de indianen leren ' ezelen' . Zij hadden het spel vrij snel door en wilden niet meer stoppen. Tijdens het spel moesten zij hard lachen. Om acht uur gingen zij slapen, omdat ze de volgende dag alweer rond vier uur opstonden. Het is lang geleden dat wij zo vroeg in bed lagen. In de nacht heeft het hevig geonweerd en hoorden wij veel oerwoud geluiden.

De volgende ochtend weer vroeg op om een hike naar een waterval in Panama te maken. Op het moment dat wij een kleinere boomstam omdraaiden bleek deze vol te zitten met grote spinnen. Eentje was zelfs giftig. De gids maakte hem meteen dood. Het betrof een Tarantula. Verder zagen wij nog de Golden Orbspider en de Wanderingspider. Misschien iets voor in het plaatjesboek van AH.

In de middag hebben wij gezien hoe de indianen chocolade maken. Voor de eerste keer in haar leven vond Lotte de chocolade niet lekker. De andere vier genoten er des te meer van. Daarna hebben wij in de stromende regen het pijl en boog schieten geleerd. Jesse had bijna het avondeten geschoten. Hij schoot slechts vijf cm naast een kip. Lotte was boos op hem omdat zij het zielig vond om een kip te doden. Uiteindelijk bleek Myrthe de beste schutter te zijn.

De volgende ochtend zijn we weer vroeg vertrokken. Ons verblijf bij de Bri Bri indianen was onvergetelijk en in zeer korte tijd hadden wij een goed contact gelegd zonder dat wij hun konden verstaan. De gastvrijheid van deze mensen zullen wij niet vergeten.

Wij konden ons slechts wassen met een paar koude straaltjes water. Door de hoge luchtvochtigheid was het niet mogelijk om de natte kleren te drogen. Toen we na drie dagen uit de jungle kwamen roken we dan ook niet al te fris.