familie's van de caribbean

Wij hebben bewust gekozen om een tweetal nachten te verblijven bij lokale gezinnen. Deze familie's hebben met ons hun gewoonten, tradities en levensstijl gedeeld.

Op 16 juli zijn wij naar Pocora de Limon gereden (overigens een zeer mooie tocht) om daar bij een lokaal gezin een dagje 'in te trekken'. Zij hielden zich vooral bezig met het kweken van vissen. Nadat wij kennis hadden gemaakt met het gezin, maakten wij een korte wandeling door het rivierengebied. De kids amuseerden zich met het klauteren over de stenen in de rivier. Helaas had Lotte minder geluk en viel zij in de rivier. Bij terugkomst op de 'farm' konden wij onze ogen niet geloven. De moeder des huizes had de voetbalschoenen al aangetrokken en een partijtje Costa Rica - Nederland stond op het programma. De lokale familie bestond alleen uit vrouwen en een kleine jongen, dus wij dachten dat varkentje wel even te wassen. Wat kwamen wij bedrogen uit. De moeder des huizes trapte af, maakte een 'panna' door Ron's benen en schoot de bal hoog in de kruising. Met pijn en moeite konden wij de schade beperken met een ruststand van 5 tegen 5, met dank aan Jesse die diremaal het net wist te vinden. Ook Monique en Myrthe waren trefzeker. Ron had alle moeite om de moeder des huizes af te stoppen. Zij zou een aanwinst voor Groene Ster zijn. Wij waren helaas niet in staat om de tweede helft te hervatten door een temperatuur van 30 graden Celsius. Verder hebben wij op natuurlijke basis zeep gemaakt. De ingredienten waren allemaal in de kruidentuin aanwezig.

Op 17 juli reden wij naar een gezin midden in het regenwoud. Het was echt een schitterende locatie. Op de weg er naar toe reden wij over een houten hangbrug zonder afrastering. De weg was slechts twee meter breed. Onder de brug was een snelstromende rivier. Langzaam hebben wij dit obstakel genomen. Het klinkt misschien eenvoudig, maar als je aan beide zijde 10 meter naar beneden kijkt - en er geen afrastering is - dan giert de adrenaline door je keel. Het huis van ons 'gastgezin' was geweldig. Het huis was aan alle zijde open. Je zat dus eigenlijk midden in het regenwoud met alleen een dak boven je hoofd. Na aankomst hebben wij een wandeling gemaakt naar de oude Indiaanse graven. Uiteraard werd een aantal sterke verhalen verteld over de geesten, die aldaar zouden rondhangen en door menigeen waren gezien. Het gastgezin was in het begin erg nerveus, daar zij nog geen bezoekers hadden gehad. Wij waren dus het eerste gezin, dat bij hun bleef slapen. In de avond hebben wij gezamenlijk gekookt op een authentiek kookstel. Wij leerden veel over de Costaricaanse keuken. Samen hebben wij een heerlijke soep gemaakt, waarbij rijst werd gegeten. In de avond hebben wij Nederlandse en Costaricaanse spelletejes gespeeld. Het gezin had twee nichtjes inwonen, dus de kinderen hadden ook veel te vertellen. Verder hebben wij over elkaars landen gesproken en daarna zijn wij wederom vrij vroeg gaan slapen. De kinderen moesten al om 5 uur op om naar school te gaan. Het was even wennen toen wij gingen slapen. Zeker als je bij vreemde mensen slaapt, en de kamers slechts gescheiden zijn door een gordijn. In de nacht weer veel oerwoudgeluiden en brulapen gehoord. In de ochtend hebben Monique en Myrthe en Lotte met de vrouw des huizes een gezamenlijk Costaricaans ontbijt (soort tortillas met room een kaas) gemaakt. Het Nederlandse team hield zich vooral bezig met het maken van tortillas, hetgeen niet zo gemakkelijk bleek te zijn.

Toen wij na de lunch vertrokken, viel het afscheid toch wel zwaar.

Bri Bri indianen

Toen de mogelijkheid zich voordeed om een bezoek te brengen aan de Bri Bri indianen aarzelden wij geen moment. Ons verblijf bij de familie Torres was onvergetelijk. Van 14 tot en met 16 juli verbleven wij bij de Bri Bri indianen.

Met onze 4x4 reden wij naar de grens met Panama. Het voordeel was dat er maar een weg was, zodat wij ons niet konden verrijden. Het betrof wel een weg vol met kuilen. Nadat wij door diverse beekjes waren gereden en alle kuilen hadden ontweken, kwamen wij een man tegen die flink met zijn armen naar ons stond te zwaaien. Dit bleek onze gids te zijn. Met een ' holle boomstam' met 25 pk motor tegen de stroom in over de rivier De Yorkin. De Bri Bri indianen zijn alleen per boot te bereiken. Wij gingen ver het binnenland in met slechts weinig bagage. Het waren een aantal spannende momenten in de boot, maar de boot sloeg gelukkig niet om. Na een hartelijk ontvangst gingen wij het lokale dorp verkennen. Daarbij kregen wij uitleg over de lokale gebruiken. Tegenwoordig staan nog ongeveer 10.000 mensen als indiaan geregistreerd. De indianen zijn onder te verdelen in vele stammen. Twee van deze stammen bezoeken wij tijdens onze reis. De stammen hebben hun eigen taal. De indianen behoren tot de laagste klasse. Hoewel het niet hard wordt uitgesproken, kijken veel Tico's neer op hun Indiaanse landgenoten. Veel indianen hebben hun tradities in ere gehouden. De Bri Bri maken nog steeds gebruik van sjamannen, die met hun uitgebreide kennis van geneeskrachtige planten van het regenwoud veel ziekten kunnen genezen. Toch bleek dat een paracetamol bij de dochter van de gids beter werkte dan de geneeskrachtige planten. Zijn dochter liep na een uurtje al weer vrolijk rond en wij werden vriendelijk verzocht de paracetamols in het dorp achter te laten. De medicijnman zit nu waarschijnlijk zonder werk.

Het dorp ligt midden in het regenwoud, precies op de grens tussen Costa Rica en Panama. Lotte, Jesse en Ron zijn de rivier over gezwommen om als eerste in Panama te zijn. Lotte was de snelste. Midden in de regen kregen wij een rondleiding door de geneeskrachtige plantentuin. Verder hebben wij lekker geluierd in de hangmatten. De Bri Bri indianen wonen in houten huizen, gebouwd op palen. Dus geen wigwam. Er was uiteraard geen elektriciteit. In de avond hebben wij de indianen leren ' ezelen' . Zij hadden het spel vrij snel door en wilden niet meer stoppen. Tijdens het spel moesten zij hard lachen. Om acht uur gingen zij slapen, omdat ze de volgende dag alweer rond vier uur opstonden. Het is lang geleden dat wij zo vroeg in bed lagen. In de nacht heeft het hevig geonweerd en hoorden wij veel oerwoud geluiden.

De volgende ochtend weer vroeg op om een hike naar een waterval in Panama te maken. Op het moment dat wij een kleinere boomstam omdraaiden bleek deze vol te zitten met grote spinnen. Eentje was zelfs giftig. De gids maakte hem meteen dood. Het betrof een Tarantula. Verder zagen wij nog de Golden Orbspider en de Wanderingspider. Misschien iets voor in het plaatjesboek van AH.

In de middag hebben wij gezien hoe de indianen chocolade maken. Voor de eerste keer in haar leven vond Lotte de chocolade niet lekker. De andere vier genoten er des te meer van. Daarna hebben wij in de stromende regen het pijl en boog schieten geleerd. Jesse had bijna het avondeten geschoten. Hij schoot slechts vijf cm naast een kip. Lotte was boos op hem omdat zij het zielig vond om een kip te doden. Uiteindelijk bleek Myrthe de beste schutter te zijn.

De volgende ochtend zijn we weer vroeg vertrokken. Ons verblijf bij de Bri Bri indianen was onvergetelijk en in zeer korte tijd hadden wij een goed contact gelegd zonder dat wij hun konden verstaan. De gastvrijheid van deze mensen zullen wij niet vergeten.

Wij konden ons slechts wassen met een paar koude straaltjes water. Door de hoge luchtvochtigheid was het niet mogelijk om de natte kleren te drogen. Toen we na drie dagen uit de jungle kwamen roken we dan ook niet al te fris.

Caribische kust TRANGUILO

Drie dagen geleden begonnen wij aan onze reis met onze 4x4 huurauto. De eerste rit was naar de Caribische kust en volgens de beschrijving een zeer eenvoudig ritje. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat wij (lees:Ron) ons drie maal hebben verreden. Dat geeft hoop voor de moeilijke ritten, die nog gaan volgen. Op weg naar Cahuita werd het landschap overheerst door de kleuren groen en blauw. Het groen van de bladeren van de bananenplant en het blauw vande zee.Wij reden over een met palmen omzoomde weg, met links het strand en rechts bananenplantages.

De caribische kust wordt van oudsher bewoond door Jamaicanen, die in Costa Rica belandden om de Atlantische spoorlijn aan te leggen. Hun bekendste uitspraak is 'Tranguilo', dat rustig aan betekent. De inwoners leven een ontspannen leven. Muziek en gezelligheid voeren de boventoon. Ons Westers ongeduld, werd iedere keer beantwoord met 'Tranguilo'. Zo moet je ongeveer 15 minuten wachten op een drankje en dien je de ober drie keer aande bestelling te herinneren.Ook is het iedere keer maar de vraag wat je krijgt. Zo had Myrthetwee dagen achter elkkaar hetzelfde gerecht besteld, maar het gerecht was totaal verschillend. Langzaam passen ook wij ons aan deze levensstijl aan. Daarom hebben wij een CD van Bob Marley gekocht, die de gehele auotrit wordt beluisterd.

De huizen in Cahuita zijn felgekleurd en op palen gebouwd. Er zijn veel verlaten en schitterende stranden, waar wij uiteraard ophebben uitgerust. Deze stranden lijkenop de stranden in de film 'Pirates oftheCarribean'. Alleen is het wel oppassen geblazen. Toen Monique haar broek na een stranddag aantrok, zat deze vol met rode mieren. Wij begrepen pas later waarom zij zo een raar 'dansje' deed.

Uiteraard hebben wij de wedstrijd Argentinie- Costa Rica gezien, althans voor zover dat mogelijk was. Door een tropische storm hebben wij maar ongeveer50 minuten voetbal kunnen zien.Jammer genoeg bleef hetfeest uit, gezien de 3 - 0 nederlaag van Costa Rica.

De wegen zijn onverhard en zitten vol kuilen. Dat merken Monique, Myrthe en Lotte,achter in de auto. Een autorit lijkt wel een Play Station spel, met alsdoel de kuilen te ontwijken en geen lekke band te krijgen.

Verder hebben wij 4 uur gewandeld door het Parque Nacional Cahuita.Dit park is in meer dan een opzicht een echt tropisch park. Het wordt omgeven door'reisfolderstrandjes' met wuivende palmen op wit zand. Een ander tropisch aspect was het koraalrif dat zich tot 500 meter voor de kust uitstrekt. Het landgedeelte van het park bestaat uit moerasbos. Algemene bewoners van het bos - die wij ook gezien hebben - zijn de brulaap, gordeldier, neus- en wasbeer en spookkrabben. Dit zijn echt gigantisch grote krabben. Verder zagen wij een aantal dikke harige spinnen.

In Costa Rica is een ongelooflijke verscheidenheid van tropische planten- en dieren.

enkele cijfers:

900 soorrten bomen

1200 soorten orchideeën

230 zoogdiersoorten

860 vogelsoorten, waaronder 50 kolibrie- en 15 papegaaiensoorten

40.000 soorten insecten, waaronder 3000 vlindersoorten

Op 0,01 procent van het aardoppervlak - iets meer dan de grootte van Nederland - is hier 5 procent van alle op aarde levende dier- en plantensoorten te vinden.

Ongeveer ieder avond om 21:00 uur gaat bij ons 'het licht uit'. Dan vallen wij moe, maar voldaan in slaap. De volgende ochtend zijn wij meestal rond 6 uur weer paraat.

Morgen gaan wij op weg naar de indianen. Over drie dagen - als het goed is - horen jullie weer van ons.

Pura Vida!

Tortuguero

9 juli

Vandaag vroeg op (5 uur) en op weg naar Tortuguero, ook wel de kleine Amazone genoemd omdat het net zo spectaculair is als het Amazone regenwoud in Brazilie. Tortuguero staat bekend om zijn dichte regenwouden en exotische fauna. Het is de belangrijkste nestplaats waar de groene zeeschildpad in de periode van juli t/m september haar eieren komt leggen. Wij hebben een korte tussenstop gemaakt om een bananenplantage te bezoeken en vervolgens zijn wij in Cano Blanco op de boot gegaan. Tortuguero kun je namelijk alleen per boot bereiken. De boottocht van ongeveer 2 uur was geweldig. Al onze bagage moest uiteraard ook mee. Na een kleine wandeling hebben wij de rest van de middag lekker aan het zwembad gezeten om uit te rusten. Wij sliepen in een lodge midden in de jungle. Op weg naar Tortugeuro zijn wij twee Nederlandse stellen met kinderen tegengekomen, waarmee het goed klikt. In de vroege avond vielen wij uitgeput in de hangmat in slaap en midden in de nacht kregen wij voor het eerst te maken met een tropische onweersbui. Wij waren met zijn allen klaarwakker.

10 juli

Voor de 'afwisseling' vandaag weer eens vroeguit de veren. Om 6 uur vertrokken wij per boot door de lagunes en de kanalen van Tortuguero National Park. Langzaam metde boot door het donkergroen water, langs mangroven en palmen op zoek naar dieren. De broeierige lucht in hettropische regenwoud was vervuld van oerwoudgeluiden. De brulapen maken een hels kabaal. Wijzagen vooral apen en vogels. Verder ook veel leguanen en een kaaiman. Het is verbazend hoe snel onze gids de dieren zag. In de middag hebben wij een klein dorpje bezocht met de naam Tortuga. Dat betekent in het spaans 'Schildpad'.Het dorp kenmerkte zich door een jamaicaanse uitstraling. Alles in een relaxt tempo, wat ook wel nodig is gezien de enorme hitte en luchtvochtigheid. Bij terugkomst is een verfrissende duik in het zwembad dan ook zeer welkom.

Rond20:00 uur zijn wij met een gids het strand op gegaan om de groene schildpadden hun eieren te zien leggen. Wij hebben meerdere reuze schildpadden gezien. Een aantal keerde terug naar de zee, maar een schildpad was bezig met het leggen van haar eieren. Dit konden wij op 50 centimeter volgen (zonder dat dit negatieve gevolgen voor het dier had). Een reuzeschildpad legt meer dan 100 eieren. Nadat zij een kuil had gegraven en de eireren had gelegd, begon zij met de camouflage van haar nest. Over ongeveer 60 dagen komen de kleine schildpadden ter wereld. Slechts minder dan 5% zal uiteindelijk de zee halen. Vervolgens werd de schildpad gecontroleerd op gezondheid en werd zij 'gechipt''.Van nu af aan kan deze dan ookgevolgd worden in haar tocht door de oceaan. Schilpadden leggen overigens hun eieren op het strand waar zij geboren zijn. Het was een ervaring om nooit te vergeten.

Poas vulkaan - Doka estate Coffee - La Paz waterfall

Vanmorgen vroeg op en om 06.15uur vertrokkennaar Doka Coffee Estate. De Doka Coffee Estate bevindt zich op de vruchtbare hellingen van de Poas vulkaan, de rijke bodem en de ideale hoogte en het klimaat voor de productie van uitstekende koffie. Hier heerlijk ontbeten en uiteraard goede koffie gedronken. Rijst met zwarte bonen als ontbijt smaakt beter dan gedacht. Daarna hebben wij het productieproces van Costa Rica's beste koffie gezien.

Dan zijn wij doorgereden door naar de Poas vulkaan. De Poas vulkaan, met een kraterdoorsnede van 1,5 kilometer, is een van de beroemdste vulkanen ter wereld. Rondom de schitterende vulkaan hebben wij een wandeling gemaakt naar Laguna Botos, waarvan de smaragd groene wateren zijn gekleurd door zwavelzuur.

Vervolgens hebben wij de La Paz watervallen bezocht. Deze liggen in het prachtige berglandschap in de buurt van de vulkaan. Het was een mooie rit naar de watervallen, zij het dat de afgronden behoorlijk gevaarlijk waren. Het zijn vijf imposante watervallen, die bekeken kunnen worden via speciale loopbruggen en platforms langs de klifranden.

Vandaag hebben wij veel dieren gezien, waaronder kolibri's, slangen, vlinders, prachtige toukans en papagaaien, maar vooral veel pijlgifkikkers.

Poas vulkaan - Doka Estate Coffee - La Paz waterfall

Vanmorgen vroeg op en om 06.15uur vertrokkennaar Doka Coffee Estate. De Doka Coffee Estate bevindt zich op de vruchtbare hellingen van de Poas vulkaan, de rijke bodem en de ideale hoogte en het klimaat voor de productie van uitstekende koffie. Hier heerlijk ontbeten en uiteraard goede koffie gedronken. Rijst met zwarte bonen, het nationale ontbijt,smaakt beter dan gedacht. Daarna hebben wij het productieproces van Costa Rica's beste koffie gezien.

Dan zijn wij doorgereden naar de Poas vulkaan. De Poas vulkaan, met een kraterdoorsnede van 1,5 kilometer, is een van de beroemdste vulkanen ter wereld. Rondom de schitterende vulkaan hebben wij een wandeling gemaakt naar Laguna Botos, waarvan de smaragd groene wateren zijn gekleurd door zwavelzuur.

Vervolgens hebben wij de La Paz watervallen bezocht. Deze liggen in het prachtige berglandschap in de buurt van de vulkaan. Het was een mooie rit naar de watervallen, zij het dat de afgronden behoorlijk gevaarlijk waren, althans dat vond Monique. Het zijn vijf imposante watervallen, die bekeken kunnen worden via speciale loopbruggen en platforms langs de klifranden.

Vandaag hebben wij veel dieren gezien, waaronder luiaards, kolibri's, slangen, vlinders, prachtige toukans en papagaaien en pijlgifkikkers.

Amsterdam - Housten - San Jose

Wij hadden besloten om op 6 juli nog een dagje naar Amsterdam te gaan, voordat wijnaar Costa Rica zouden vliegen.Daar hebben wij de nodige kilometers afgelegd. Een dag later hadden wij toch tijd genoeg om in het vliegtuig uit te rusten.In de avonduren nog even met de trein naar Schiphol en vervolgens vroeg onder de wol.

Vanmorgen zijn wij om7uur vanuit Hotel Schiphol A4 vertrokken richting Housten. De reis verliep zeer spoedig en de douaneformaliteiten in Housten verliepen eveneens vlekkeloos en snel. Tijdens onze vlucht van Housten naar Costa Rica hadden wij behoorlijk veel turbulentie. Na in totaal 20 uur gereisd te hebben van Hotel Schiphol A4 naar ons knusse verbljf in San Jose kan de rondreis beginnen.

Nu gaan wij slapen. Het is hier nu half elf, dus acht uurvroeger. Morgen vertrekken wij al zeer vroeg.